فرازهایی از بیانات پیامبر اکرم )ص( در آستانه ماه مبارک رمضان

 ای مردم! 

 ماه خدا همرا با برکت و رحمت و مغفرت به شما رو کرده است.                          

ماهی که نزد خداوند بهترین ماههاست روزهایش بهترین روزها و شبهایش بهترین شبها و ساعتهایش بهترین ساعات. 

نفسهای شما در این ماه ثواب تسبیح دارد و خواب شما ثواب عبادت ،اعمالتان مقبول و دعاهایتان مستجاب است.                                                      

 پس با نیتهای صادقانه و دلهای پاکیزه از خداوند بخواهید که توفیق روزه داری و تلاوت قرآن

 را به شما مرحمت فرماید. 

 چرا که بدبخت کسی است که نتواند از فرصت این ماه استفاده کند و از آمرزش محروم گردد.   .

 هنگامی که تشنه و گرسنه شدید بیاد تشنگی و گرسنگی قیامت بیفتید.                  

 به فقیران و محرومان با صدق و صفا کمک کنید به پیران و بزرگسالان احترام بگذارید.        

 کودکان را مورد محبت و مهربانی خود قرار دهید.                                 

 به خویشان و بستگان مهر ورزید و زبانهای خود را از آنچه نباید گفت باز دارید.             

 چشمانتن را از آنچه حلال نیست بپوشانید و گوشهای خود را از صداها و سخنان حرام ببندید.  .

با یتیمان مهربانی کنید تا دیگران با یتیمان شما خوش رفتار باشند.                         

 از گناهان توبه کنید و پس از هر نماز دستهای خود را به دعا بلند کنید زیرا که وقت نماز بهترین وقتهاست و خداوند در این وقت نظر خاصی به بندگان دارد.                              

هر که از شما روزه داری را افطار دهد گناهانش بخشیده می شود اگر چه به نصف خرما یا جرعه آبی باشد.                                                                          .

کسی که در این ماه نماز مستحبی بجا آورد برات نجات از دوزخ را خواهد گرفت و هر که در این ماه نماز واجبی را ادا کند ثواب هفتاد نماز را به او خواهد داد.

هر که در این ماه بسیار بر من صلوات بفرستد خداوند ترازوی اعمال شایسته او را سنگین خواهد فرمود.

کسی که در این ماه یک آیه قرآن بخواند ثواب کسی را دارد که در ماههای دیگر تمام قرآن را خوانده باشد.

ای مردم! درهای بهشت در این ماه بر روی شما باز است از خداوند مهربان بخواهید تا بر روی شما نبندد و درهای جهنم بسته شده است از خداوند بخواهید بر روی شما نگشاید .

نخستین سؤالى که در اینجا مطرح می‌شود، معناى میهمانى خداى سبحان در این ماه و میزبانى او از دوستانش است. مگر همه مردم در همه اوقات، میهمانان خدا نیستند که بر سر سفره الهى فرود آمده‏اند؟   

به علاوه، پایه میهمانى، همان خوردنى و آشامیدنى‏اى است که میزبان براى میهمان فراهم مى‏کند . پس، این چه ضیافتى است که پرهیز از خوردن و آشامیدن، نخستین شرط آن است؟   

پاسخ این سؤال، از تحلیل واقع‏بینانه حقیقت انسان و شناخت بنیادهاى وجودى او به دست مى‏آید . انسان از نگاه اسلام، ترکیبى از جسم و جان است. همانگونه که جسم انسان براى تداوم وجود خویش نیازمند غذاهاى مادّى است، هویّت و حقیقت انسانىِ او نیز نیازمند غذاهاى معنوى از سنخ خود است.روشن است که خداوند سبحان، میهمانى رمضان را براى پذیرایى از جسم و وجود مادّىِ دوستانش فراهم نساخته است؛ چرا که بدن‏هاى آنان، مثل همگان، در ضیافت همیشگى خدایند، و به تعبیر سعدى شیرازى:   

ادیم زمین، سفره عام اوست                          چه دشمن بر این خوان یغما، چه دوست(1) 

این در حالى است که اغلب دشمنان خدا از این سفره گسترده، بیش از دیگران بهره مى‏برند. نتیجه، این که: ارزش پذیرایى از جسم و تأمین خواسته‏هاى مادّى، هرگز به پاى تأمین نیازهاى معنوى نمى‏رسد، به خصوص که قرآن کریم تصریح مى‏کند: اگر بیم آن نبود که همه مردم به کفر بگروند، کافر به بالاترین امکانات مادّى، نایل مى‏شد:   

«وَ لَوْ لاَ أَن یَکُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَّجَعَلْنَا لِمَن یَکْفُرُ بِالرَّحْمَـنِ لِبُیُوتِهِمْ سُقُفًا مِّن فِضَّةٍ وَ مَعَارِجَ عَلَیْهَا یَظْهَرُونَ * وَ لِبُیُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَ سُرُرًا عَلَیْهَا یَتَّکِـئونَ * وَ زُخْرُفًا وَ إِن کُلُّ ذَ لِکَ لَمَّا مَتَـعُ الْحَیَوةِ الدُّنْیَا وَ الْأَخِرَةُ عِندَ رَبِّکَ لِلْمُتَّقِینَ»(2)؛ اگر بیم آن نبود که مردم (در، گمراهى) امّتِ واحد شوند، براى خانه‏هاى کسانى که به خداوندْ کافر مى‏شوند، سقف‏هایى از نقره و نردبان‏هایى قرار مى‏دادیم که از آن بالا بروند* و براى خانه‏هایشان درها و تخت‏هایى که بر آن تکیه زنند، قرار مى‏دادیم * و [نیز] انواع زیورها را . همانا همه اینها کالاى زندگى دنیایى است و سراى آخرت نزد پروردگارت براى تقواپیشگان است.  

ادامه مطلب

رمضان آمد و آهسته صدا کرد مرا
مستعد سفـــر شهر خدا کرد مرا
از گلستان کرم طرفه نسیـمی بوزید
که سراپای پر از عطر و صفا کرد مرا
نازم آن دوست که با لطف سلیمانی خویش
پــــله از سلسـله دیـــو دعــا کـــــرد مـــرا
فیض روح‌القدسم کرد رها از ظلمات
همرهـی تا به لـب آب بقـا کرد مـرا
من نبودم بجز از جاهل گم کرده رهی
لایـــق مکتب فخــر النجبا کـــرد مـــرا
در شگفتم ز کرامات و خطاپوشی او
من خطا کردم و او مهر و وفا کرد مرا
دست از دامن این پیک مبـارک نکشم
که به مهمانی آن دوست ندا کرد مرا
زین دعاهاست که با این همه بی‌برگی و ضعف
در گلـستــــان ادب نـغمـــه ســرا کــــرد مـــرا
هر سر مویــم اگـر شـکر کند تـا به ابــد
کم بود زین همه فیضی که عطا کرد مرا
شعر از : فتح‌الله اسلامی‌نیا
 

 فرازهایی از بیانات پیامبر اکرم )ص( در آستانه ماه مبارک رمضان

 ای مردم! 

 ماه خدا همرا با برکت و رحمت و مغفرت به شما رو کرده است.                          

ماهی که نزد خداوند بهترین ماههاست روزهایش بهترین روزها و شبهایش بهترین شبها و ساعتهایش بهترین ساعات. 

 ماهی که شما به مهمانی خدا دعوت شده اید و خداوند شما را عزیز داشته است.            

نفسهای شما در این ماه ثواب تسبیح دارد و خواب شما ثواب عبادت ،اعمالتان مقبول و دعاهایتان مستجاب است.                                                      

 پس با نیتهای صادقانه و دلهای پاکیزه از خداوند بخواهید که توفیق روزه داری و تلاوت قرآن

 را به شما مرحمت فرماید. 

 چرا که بدبخت کسی است که نتواند از فرصت این ماه استفاده کند و از آمرزش محروم گردد.   .

 هنگامی که تشنه و گرسنه شدید بیاد تشنگی و گرسنگی قیامت بیفتید.                  

 به فقیران و محرومان با صدق و صفا کمک کنید به پیران و بزرگسالان احترام بگذارید.        

 کودکان را مورد محبت و مهربانی خود قرار دهید.                                 

 به خویشان و بستگان مهر ورزید و زبانهای خود را از آنچه نباید گفت باز دارید.             

 چشمانتن را از آنچه حلال نیست بپوشانید و گوشهای خود را از صداها و سخنان حرام ببندید.  .

با یتیمان مهربانی کنید تا دیگران با یتیمان شما خوش رفتار باشند.                         

 از گناهان توبه کنید و پس از هر نماز دستهای خود را به دعا بلند کنید زیرا که وقت نماز بهترین وقتهاست و خداوند در این وقت نظر خاصی به بندگان دارد.                              

هر که از شما روزه داری را افطار دهد گناهانش بخشیده می شود اگر چه به نصف خرما یا جرعه آبی باشد.                                                                          .

کسی که در این ماه نماز مستحبی بجا آورد برات نجات از دوزخ را خواهد گرفت و هر که در این ماه نماز واجبی را ادا کند ثواب هفتاد نماز را به او خواهد داد.

هر که در این ماه بسیار بر من صلوات بفرستد خداوند ترازوی اعمال شایسته او را سنگین خواهد فرمود.

کسی که در این ماه یک آیه قرآن بخواند ثواب کسی را دارد که در ماههای دیگر تمام قرآن را خوانده باشد.

ای مردم! درهای بهشت در این ماه بر روی شما باز است از خداوند مهربان بخواهید تا بر روی شما نبندد و درهای جهنم بسته شده است از خداوند بخواهید بر روی شما نگشاید .

فرازهایی از بیانات پیامبر اکرم (ص) در آستانه ماه مبارک رمضان

ضمن عرض تبریک به مناسبت فرا رسیدن عید سعید فطر و آرزوی قبولی طاعات و عباداتتان در ماه مبارک رمضان(ماهی که به مهمانی خدا فرا خوانده شده بودیم).

روزی که آمدی خوشحالمان کردی و امیدوارمان نمودی که یک ماهی باهم خواهیم بود وفردا که می خواهی بروی باورمان می شود که دیگر نیستی هر چند که بودنت را قدر ندانستیم بارها خواستیم خود باورمان شود که امروز ها را قدر بدانیم چون تنها عمر ما همین امروزها هستند و بقول مولا:دیروز که هر چه بود گذشت و دیگر باز نمی گرددو فردا که آرزویی بیش نیست پس امروز را دریابیم که هستیم وخلاصه از قول رمضان عزیز می توانم بگویم که: 
چون سحر آید به خدا می روم
من دگر از شهر شما می روم
آمده بودم که به دل سادگی
زنده شوم با غم دلدادگی
پر کشم اکنون سوی آزادگی
هدهدم و سوی صبا می روم
من دگر از شهر شما می روم
ای نفس خسته مرا صدا کن صدا کن
زین قفس بسته مرا رها کن رها کن
غمزده ای ای خدا این همه تنها چرا
بین ز کجا تا به کجا می روم
من دگر از شهر شما می روم

می روی اکنون ولی آیا باز برمی گردی ؟
واگر باز گردی تو را می بینیم؟ نمی دانم
ولی می دانم که "روزی تو خواهی آمد"
اگر چه شاید:"اما زما نبینی دیگر به جا نشانی"
به امید اینکه بار دیگر فرصتی به ما داده شود شاید روزی فرا رسد که فردایمان از امروزمان بهتر شود.
شاید باشد روزی که دیگر مغبون نباشیم.        الهی به امید تو

وما نمی دانیم کدام را شکر کنیم ؟
زیبایی هایی را که می گستری
یا زشتی هایی را که می پوشانی؟
کدام را شکر کنیم ؟
بلاهایی که تحملشان را آسان می کنی
یا بلاهایی که ما را از آن ها نجات می دهی؟
پس به عزتت سوگند!
اگر از این در مرا برانی  جای دیگر نخواهم رفت
و دست از التماس بر نخواهم داشت
چون اندازه بخشش و بزرگواری ات را فهمیده ام.

اگر کسی غیر از تو از گناهم خبردار می شدگناه نمی کردم.
 اگر از عذاب سریع وفوری هم می ترسیدم گناه نمی کردم.
(ولی از تو نه خجالت کشیدم ونه ترسیدم)
نه به این خاطر که به نظرم از همه تماشاگرها بی اهمیت تر بودی
  نه  
 فقط برای اینکه تو از همه بهتر عیب ها را می پوشانی و
 از همه بردبارتر وبزرگوارتری.
سپاس از آن تو که می دانی و باز صبوری می کنی
 می توانی عذاب کنی و باز می بخشی.
بخشی از دعای ابوحمزه ثمالی