مَثَلی آورده‏اند که یک عده دهاتی از ده خودشان رفتند توی شهر. به عمرشان شهر را ندیده بودند. یک وقت از دور یک نوع درختهای مخصوصی نظرشان را جلب کرد.آمدند دیدند درختهای عجیبی است، نه شاخه دارد و نه برگ ولی درخت است.مناره‏های مسجد بود، خیال کردند درخت است. تعجب کردند که این درختها چه نوع درختی است که ما تا به حال ندیده‏ایم! شهریها چه خوب انواع درختها را می‏شناسند.آمدند پرسیدند اسم این درختها چیست؟ بعضی از شهریهای زیرک هم فهمیدند اینها دهاتی هستند، آنها را دست انداختند گفتند اینها درختهایی است که در دهات پیدا نمی‏شود. پرسیدند که اصل اینها که به عمل می‏آورید چیست؟ گفتند اینها تخم مخصوص دارد، ما می‏کاریم در می‏آید. گفتند ممکن است از این تخمها به ما بدهید؟ گفتند بله. یک مقدار تخم هویج به این بیچاره‏ها دادند. اینها رفتند همه کاشتند. تا آن وقت تخم هویج نکاشته بودند. بعد از مدتی دیدند در نیامد. هرچه منتظر شدند و آب دادند درنیامد. گفتند چطور شده است؟ چه جور تخمی بود؟ وقتی کندند دیدند به شکل مناره است اما از آن طرفی به زمین فرو رفته است. گفتند معلوم‏ می‏شود ما عوضی کاشتیم. داستان مسلمانی ما هم همان داستان مناره کاشتن آن روستاییان است.